Chicagowska szkoła socjologii miasta, badając przestrzenne zróżnicowania społeczności i jakości zabudowy wyróżniła kilka stref w przestrzeni, które mniej więcej pokrywają się z wewnątrzmiejskim zróżnicowaniem cen nieruchomości. Po pierwsze, najdroższe nieruchomości są w centralnej części miasta, co wynika z pełnionych funkcji. Centrum miasta, szczególnie obecnie, coraz rzadziej pełni funkcję mieszkaniową, często znikającą na rzecz rozwoju działalności usługowych i handlowych. Powoduje to duży popyt na lokale użytkowe – przez centralne części miasta w ciągu dnia przewija się najwięcej ludzi, więc jednocześnie najwięcej potencjalnych klientów. W wyniku wzrastającego popytu, ceny w tej części miasta są wyraźnie wyższe niż w pozostałych. Wysokie ceny nieruchomości są także w tak zwanych dzielnicach suburbialnych – spokojniejszych i cichszych od centrum miasta i zlokalizowanych w pewnych od niego oddaleniu. W takich dzielnicach żyje się wygodnie, często jest dostęp do dużych terenów rekreacyjnych, co również wpływa na wzrost popytu, a przez to – wzrost cen. Najtańsze nieruchomości są w tych częściach miasta, które w przeszłości i obecnie związane były z przemysłem przetwórczym i wydobywczym. Przestrzenie te są nieraz silnie zdegradowane a istniejące mieszkania mają niski standard, co przekłada się na niską cenę.
Dodaj komentarz
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.
Leave a Reply